Iron Maiden - Fear of The Dark

Iron Maiden Fear of The Dark
Sanctuary Records 180g 2LP

Geçtiğimiz günlerde Iron Maiden topluluğunun "The Complete Albums Collection 1990-2015" isimli kutu seti duyuruldu. Bu kutu seti normalde alıştığımız kutu setlerinden biraz farklı. Kutu seti 1.000 adet limitle yayınlandı ve içerisinde "No Prayer For The Dying" ve "Fear Of The Dark" albümleri var. Kutu içinde set içerisinde yer alacak ve yakın gelecekte yayınlanacak 10 albüm için boş yer var. Kutu içerisine 2015 yılında yayınlanan "The Book Of Souls" albümünü de ekleyebiliyorsunuz. Kutu seti şu günlerde 70 Dolar civarına satılıyor. İlginç bir sistem. Kutu içerisindeki plakların herbiri yaklaşık 30 Dolar civarına satılıyor. Yani kutunun kendisi 10-15 Dolar civarında.

Ha burada en büyük soru kutu içeriğini tamamlamak isteyip istemeyeceğiniz. Ben büyük ihtimal tamamlamak istemeyeceğim. Liste aşağıda hesabınızı siz yapın.. Yahu kutuda biraz kılıksız sanki...

Albümler Sanctuary Records Group Limited tarafından elden geçirilerek yeniden basılıyor. Bakalım eski baskılara göre farklılık var mı?

Fear of the Dark, İngiliz heavy metal devinin 9. stüdyo albümü. 1992 yılında yayınlanan albüm Bruce Dickinson'ın ara verdiği dönemin başlangıcında yer alıyor. Bu ayrılık 1999 yılına kadar  sürmüştü. Bu dönemde mikrofon başına Blaze Bayley geçmiş ve 1995 yılında "The X Factor" ve 1998 yılında "Virtual XI" albümleri yayınlanmıştı. Bu albüm Iron Maiden'in ilk çift plaklık stüdyo albümü olarak bilinir.

Albümdeki kadro Bruce Dickinson vokal, Dave Murray ve Janick Gers gitar. Steve Harris bas gitar, Nicko McBrain davul. Eski gitarist Adrian Smith müzikal gidişatı beğenmeyince "No Prayer for the Dying" albümü öncesinde ayrılmış ve yerine Janick Gers gelmişti. 1990 yılında yayınlanan "No Prayer for the Dying" tam anlamı ile bir facia olmuş ve "Holy Smoke" ve "Bring Your Daughter... to the Slaughter" dışında damaklarda çok hoş bir tat bırakmamıştı.

Fear of The Dark albüm hazırlıkları bir önceki albümün gölgesinde başlar. Farklı tarzlarda bir albüm olacağı daha ilk başlardan bellidir. "Afraid to Shoot Strangers"da politik mesajlar içeren savaş karşıtı sözler dikkat çekerken, "Be Quick or Be Dead" gibi Iron Maiden'in tempolu albüm açılışı konseptine kadar geçmişte başarılar getiren konseptleri harmanlanır. "Wasting Love" ile Maiden albümleri için olmazsa olmaz balad-vari şarkı eksiği giderilirken albümü kurtaracak ve ismini verecek "Fear of the Dark" hazırlanır. Albümün içeriği şu şekildedir.

1. "Be Quick or Be Dead" Bruce Dickinson, Janick Gers 3:21
2. "From Here to Eternity" Steve Harris 3:35
3. "Afraid to Shoot Strangers" Harris 6:52
4. "Fear Is the Key" Dickinson, Gers 5:30
5. "Childhood's End" Harris 4:37
6. "Wasting Love" Dickinson, Gers 5:46
7. "The Fugitive" Harris 4:52
8. "Chains of Misery" Dickinson, Dave Murray 3:33
9. "The Apparition" Harris, Gers 3:53
10.  "Judas Be My Guide" Dickinson, Murray 3:06
11.  "Weekend Warrior" Harris, Gers 5:37
12. "Fear of the Dark" Harris 7:16

Albümün kapağına da ayrıca özenilir. Nosferatu-vari bir Eddie tasarımı yapılır ancak çizgilerdeki modernleşme gözlerden kaçmaz. Bazı yazılara göre Maiden 80'leri geride bırakıp 90'lara yelken açmıştır. Sonunda albüm yayınlanır ve ortalık karışır...

Ortalığın karışmasının sebebi çok uzak olmayan bir geçmişte yayınlanan "Seventh Son of a Seventh Son" albümüdür. Bu albüm çıtayı oldukça yükseltmiş hem dinleyicilerden hemde müzik yorumcularından harika eleştiriler almıştı.  "No Prayer for the Dying" faciasının ardından beklenti büyüktü ve "Fear of The Dark" bu beklentiyi karşılamaktan uzak görülür.  Valla bende dönüp baktığımda aynı şeyleri düşünüyorum. Albümü ilk dinlediğimde çok etkilenmemiştim.

Ancak Maiden yine Maiden'lığını yapmış insanın bilinç altına işleyecek bir şarkı çıkartmayı başarmıştı. "Fear of The Dark" albümü kurtardığı gibi albümün yayınlanmasından hemen sonra başlayan "Fear of the Dark Tour" konserlerinde özellikle ana ritm riff'lerini seyircilerin hep bir ağızdan söylediği bir marş haline gelmeye başlar.  Grubun konser performansı belki de albümü kurtarmıştı. Bilemiyorum...

Yeniden baskı eski baskıya göre kesinlikle daha iyi. Nedense o yılların bazı plakları çok kırılgan oluyor ve çabuk zarar görebiliyor. Ayrıca tizlerde pek başarılı değil. Yeniden baskı çok basit bir müzik setinde bile farkını hemen gösteriyor. Alınır mı, alınır...

Tolga

----------YAYINLARIMIZA DESTEK VERENLER----------