Funkadelic - One Nation Under A Groove

Funkadelic - One Nation Under A Groove

“One Nation Under A Groove” Funkadelic grubunun ticari olarak en başarılı 33'lüklerinden biri olmasının yanı sıra müzik otoriteleri tarafından "Black Rock" türünün önemli bir eseri olarak kabul ediliyor. Funkadelic bu albümdeki "Who Says A Funk Band Can't Play Rock?" şarkısında aranan 'Rock müzik sadece beyazların müziği midir?' sorusuna “okkalı” bir cevap verip bu ikileme son noktayı koyuyor. Bu albüm siyahi müziğin sound ve ritimlerini, özellikle de Funk etkilerini “Beyazların yaptığı müziğe” (Rock) taşıması açısından kendine müzik tarihinde kayda değer bir yer bulduğunu söyleyebiliriz.

Bundan 38 sene önce, 4 Eylül 1978 tarihinde Warner Brothers tarafından piyasaya sürülen “One Nation Under A Groove” Funkadelic’in onuncu stüdyo albümü olma özelliğini taşıyor. Albümde baştan sona Jimmy Hendrix, Sly Stone ve James Brown etkileri var, altyapısı Rock, Hard Rock ve Funk üzerine kurulmuş. Parliament ve Funkadelic çalışmalarında sıkça başvurulan, Funk müziğin ve funky hayat tarzının vazgeçilmezliği üzerine inşa edilen konsepte burada da rastlıyoruz. Aynı albümün profesyonel incelemesinde allmusic.com yazarı Steve Huey, topluluğun patronu ve yaratıcısı George Clinton’un bu çalışmada siyasi bilincinin zirvesinde olduğundan bahsediyor. Clinton’un Funk’ı mecaz olarak öne sürüp Afro Amerikan toplumunun yurttaşlık mücadelesi, sosyal-cinsel-müzikal anlamda özgürlük ve bağımsızlık arayışlarına değinmesinden söz ediyor.

A Parliafunkadelicment Thang
Funk dinleyip onları tanımayan yoktur. Parliament ve Funkadelic grupları aynı müzisyen kadrosuna sahip, özünde aynı grup olsalar da farklı müzik türlerine yönelmişler. Parliament, Doo Wop kökenlerinden ötürü RnB/Funk yolunda ilerlerken Funkadelic grubuna sert Rock çizgisi nedeniyle Parliament’in karanlık tarafını temsil etme görevi verilmiş. Ancak bu iki grubu eğlenceli kılan asıl şey yaptıkları müziğin etrafına ördükleri bilim kurgu evreni ve bu evrende olup bitenlerdir. Her şey Funk ve onun kuralları etrafında, metaforlarla dolu kurmaca bir kainatta cereyan ediyor. Gerçek dünyayı, insanları ve günlük hayatı espritüel ve mecazi bir dille, üstelik kendi karakterleri ve kendi terminolojisiyle Funk’a indirgeyen konsept, yıllar boyunca her albümde devam eder. Birbirine zıt olan bu iki kardeş grubun hikayesini ve P-Funk mitolojisine dair izlenimlerimi başka bir yazıda daha derinden inceleriz, ama şimdi tekrar albüme dönelim.

Albüm ve EP’deki parçalar
Tüm parçalar Clinton başta olmak üzere eski Ohio Players üyesi Walter "Junie" Morrison, Eddie Hazel, Bootsy Collins ve grubun diğer üyeleri tarafından birlikte kaleme alınmış. Albüme ismini veren “One Nation Under A Groove” ve “Who Says A Funk Band Can't Play Rock?!” parçaları Funkadelic denince akla gelen ilk parçalardır. Oldukça etkili, dansa davet kıvamında kıpır kıpır olan bu iki hit parça albümün çıktığı dönemde her biri oldukça başarılı bir liste grafiği çizmiş. “Groovallegiance” ve “Into You” kaliteli birer Funk baladı olarak göz doldururken özellikle “Into You”daki Ray Davis’in bas vokalleri adeta parmak ısırtıyor. Sıradaki 11 dakikalık “P.E. Squad / Doo Doo Chasers” parçasındaki özgürlük ve bağımsızlık mesajlarını Mike Hampton ve Gary Shider’in çaldıkları keyifli elektrogitar eşliğinde dinliyoruz. Normal albüm “Cholly (Funk Getting Ready To Roll!)” parçasıyla son buluyor. “Cholly” özellikle Bootsy ve Skeet’in karşılıklı sıradışı basgitar performanslarıyla hafızalarda iz bırakıyor.

EP’nin açılışını A yüzünün tamamını kaplayan “One Nation Under A Groove”un extended versiyonu yapıyor. Normal versiyon yetmediyse uzun versiyonunu verelim misali.
B yüzü ise Eddie Hazel’i gitar tanrısı mertebesine çıkaran 1971 çıkışlı "Maggot Brain" ile başlıyor. Canlı versiyonuyla karşımıza çıkan şarkıda gitarını pek bir yaman konuşturan bu kez Eddie Hazel değil Michael Hampton oluyor. EP iki başarılı enstrümental parçayla sona eriyor. Bunlar, sert gitar riflerin ön planda olduğu “Lunchmeataphobia (Think! It Ain't Illegal Yet!)” ve “P.E. Squad / Doo Doo Chasers” parçasının kısaltılmış enstrümental versiyonu.

Kapak
Albümün ön kapağındaki ibareye göre 1,5 (bir buçuk) albüm olarak kabul gören çalışma iç ve dış kapağıyla rengarenk bir mizah dergisini andırıyor. Her santimetre karesinde karşılıklı konuşmalar ve bilinçaltı mesajlar içeren bu tip cover çalışmalarını bu albümde olduğu gibi Funkadelic albümlerin birçoğunda görmek mümkün. 70’li yılların başlarından 80’li yılların sonuna kadar devam eden bu renkli konseptin tasarımları başta “Overlord” Clinton olmak üzere Ed Thrasher, Pedro Bell ve April Bell tarafından hazırlanıyordu.

 Bonus EP Özellikleri

Açılır kapaklı 33’lükte ikinci bir plak, ekstra bir EP (Extended Play) bulunuyor. Bendeki İngiliz (Avrupa) baskısında bu bonus plağın formatı 12 inç, ancak ABD baskısında 7 inç formatı tercih edilmiş. Bu 12 inç bonus plak ile ilgili ufacık, ama aynı zamanda ilginç bir bilgi daha vermekte fayda var. Bu baskı A yüzü 45’lik, B yüzü ise 33’lük olmak üzere 2 farklı devirde hazırlanmış. Bunun da plaklarda pek sık rastlanan bir uygulama/durum olmadığını söylemekte fayda var. Önemli bir not daha; Avrupa baskısında biz Avrupalılar için fazladan bir parça bulunuyor.

Tracklist

A Yüzü
A1 One Nation Under A Groove
A2 Groovallegiance
A3 Who Says A Funk Band Can't Play Rock?!

B Yüzü
B1 Promentalshitbackwashpsychosis Enema Squad (The Doo Doo Chasers)
B2 Into You
B3 Cholly (Funk Getting Ready To Roll!)

Bonus EP
A Yüzü
A1 One Nation Under A Groove (Extended)

B Yüzü
B1 Maggot Brain
B2 Lunchmeataphobia (Think! It Ain't Illegal Yet!)
B3 P.E. Squad / Doo Doo Chasers

Albüme katkıda bulunanlar:
Vokaller: George Clinton, Raymond (Stingray) Davis, Ron Ford, Mallia Franklin, Lynn Mabry, W. 'Junie' Morrison, Cordell Mosson, Dawn Silva, Gary "Dowop" Shider, Greg Thomas, Jeanette Washington, Debbie Wright
Gitar: Mike 'Kidd Funkadelic' Hampton ve Gary Shider,
Basgitar: Bootsy Collins ve canlı izleme fırsatı bulduğum Rodney "Skeet" Curtis ve Cordell 'Boogie' Mosson
Keyboard: Bernie 'DaVinci' Worrell ve Walter 'Junie' Morrison
Davul ve perküsyon: Jerome Brailey, W. Bootsy Collins, Larry Fratangelo, Tyrone Lampkin


R&B, Soul ve Funk dolu günler diliyorum.
Sevgiler,

Aykut Öğer