Crescent büyük müzisyen John Coltrane'in benim sevdiğim ilk 5 albüm listesinde yer bulur. 1964 yılında Impulse! plak firmasından A-66 koduyla yayınlanan albümde Coltrane'in yanında bilindik bir kadro var, Jimmy Garrison bas, Elvin Jones davul, McCoy Tyner – piyano. Coltrane'in diskografisindeki en farklı albümlerden bir tanesi olan Crescent sanırım karanlık bir albüm olarak tanımlanabilir. Albümün hikayesi son derece bilindik, dörtlü albümü kaydetmek için meşhur Rudy Van Gelder stüdyosuna giderler neredeyse tüm şarkıları çalıp bir de üzerine bir kaç şarkının da farklı varyasyonlarını çalarlar.Arkasından bir kaç gün sonra kalan şarkılar tamamlanır.
Albümün genel hatları Coltrane'nin ilerleyen yıllarda daha serbest bir caz açılımı yapacağı formüle dayanır. Ana melodi hatları üzerinde sololar ve kısa atışmalı emprovize bölümler. Şimdi albüm neden karanlık diye yorum yaptım. Bunun için hemen ilk şarkı Crescent'i dinlemeye koyulun. Daha ilk notalarda Coltrane tenor saksofonundan mutlu olmaya notalar üflemeye başlıyor. Arka planda piyano düşük bir ritmle eşlik ederken davul zil ağırlıklı aksak bir yapıda nota hatlarını takip edip belirli notlarda zil vuruşları ile şarkıyı yönlendiriyor. Şarkının gelişme bölümünde daha ritmli olan kısımda Coltrane öyle bir tonla soloya çıkıp devam ediyor ki, özellikle eski Coltrane sound'unu sevenler için bir farklılık olduğu hemen fark ediliyor.
"Crescent" – 8:41
"Wise One" – 9:00
"Bessie's Blues" – 3:22
"Lonnie's Lament" – 11:45
"The Drum Thing" – 7:22
Albümün plağı ortalıkta bulunabiliyor. Ucuz bir baskı ama kayıt fena değil. Değişik ve farklı bir Coltrane dinlemek isteyenlere tavsiye edilir.
Yorumlar
Yorum Gönder