Toni Braxton - Sex & Cigarettes (2018)

Toni Braxton - Sex & Cigarettes (2018)

Üff be Toni!
1993’te başladığı müzik kariyerinde “Unbreak My Heart”la zirve yapan 90’lı yılların R&B kraliçesi Toni Braxton 4 yıllık sessizlikten sonra yeni bir albümle döndü. Yeni anlaştığı plak şirketi Def Jam Recordings’den çıkan çalışma geçen ay, 23 Mart 2018 tarihinde CD ve dijital formatlarda sevenleriyle buluştu.

Albüm tanıtımı çerçevesinde geçtiğimiz aylarda çıkan iki tekli, “Deadwood” ve “Long As I Live” akılda kalıcı melodi ve nakaratlarıyla güçlü bir CD’nin habercisiydi. Sinyaller güçlüydü, öyle de oldu diyebilirim. Ama önce albümün ismi ve kapağından kısaca söz edeyim. Albüm kapağına ve ismine bakılacak olursa "üfff be Toni, kim tutar seni” dedirtiyor, bir paragrafı hak ediyor doğrusu. Benim gibi düşünmeyen bir hemcinsim de yoktur herhalde :). Ama parçaları can kulağıyla, anlayarak dinleyince işin rengi tamamen değişiyor. Hiç de öyle “konulu” bir durum yok. Ekim ayında 51 yaşına basacak olan Toni’nin günahını almışım.


Albümde nelerden bahsediliyor, önce ona gelelim. Baştan sona, bıkıp usanmadan tek bir konu üzerine yoğunlaşılmış gibi görünüyor. Şarkılardaki kahramanı (bu durumda Toni'yi) pervasızca aldatan, aldatmaktan vazgeçmeyen, hatta başkasıyla aldattıktan sonra yatağa seks ve sigara kokusunu taşıyan bir sevgiliye duyulan öfke fırtınası işleniyor. Bundan beslenerek türlü durum ve olayı aktaran, bir nevi konsept sayılabilecek ilginç bir albüme imza atmış Toni burada. Albüm ismi sorulduğunda Toni, "yaşlandığımı hissediyorum, istediğimi söylemek istiyorum, sansürlenmeden" demiş. Bu durumda sorulacak tek bir soru var bence. Yıllardır naifliğiyle tanınan hanımefendiyi küfür ettirecek derecede hangi "eşşek” üzmüş olabilir?

Albüm söz ve müzik anlamında Toni Braxton'un Babyface ile paylaştığı 2014 yılı yapımı “Love, Marriage & Divorce” düet CD'sine çok benzettim diyebilirim. Orada işlenen aşk, sevgi, evlilik, ihanet ve boşanma temaları burada da kısmen karşımıza çıkıyor. Ritimler ve midtempo düzenlemelerde de benzerlikler var. Albümde “FOH” ve “My Heart” parçalarında Babyface imzasının bulunuyor olmasına da hiç şaşırmadım açıkçası. Zira Toni’nin 1993’teki ödüllü çıkış albümünden beri bu ikili birbirinden kopmadı.

“Sex & Cigarettes”de ‘70 ve ‘80’li yıllarda olağan karşılanan, ancak günümüz pop müziğinde EP (Extended Play) sayılabilecek “kısalıkta”, 8 parça ve 30 dakikalık bir albümle karşı karşıyayız. Evet, hakikaten kısa, ancak madalyonun öbür yüzüne de bakmak da gerekmiyor mu? Albümde ecnebilerin "filler" dediği, laf olsun albüm dolsun tarzında bir parça yok. Ayrıca 16 parçayla tıka basa doldurulan bazı tracklistleri dinledikten kısa süre sonra akılda maksimum 3–5 parça kalmıyor mu zaten?
“Sex & Cigarettes”in birçok müzik yazarı tarafından vasatın üzerinde değerlendirilmiş olması, beğenilmiş olmasını gösteriyor. Sevindirici bir durum, çünkü yıllar geçtikçe “contemporary”, yani çağdaş R&B olarak adlandırılan bu müzik ve onu icra eden sanatçılar azalıyor gibi geliyor bana. Bu nedenle “Sex & Cigarettes” black pop müziğin yardımına hızır gibi yetiştiğini söyleyebilirim. Bir diğer dipnotum da Toni Braxton’un son parça “Missin” hariç söz ve müzik noktasında tüm parçalarda paydaş olması konusu. Bu anlamda önemli gelişme, zira bugüne kadar bu özelliğinden mahrum bırakmıştı bizi.

Açılışında çok başarılı ilk 3 parçayla dinleyiciyi kendine bağlayan albüm devamında da “FOH” ve “Sorry” ile dinleyicinin ilgisini garantiliyor. “My Heart”ta Colbie Caillat ile yaptığı melankolik düet hafızalara kazınırken “Coping” albümün upbeat parça kontenjanına “sağlam” bir katkıda bulunuyor. Albümü genel anlamda çok beğendim, ama son çıkardığı solo albümü üzerinden 8 yıl, ‘Face’le birlikte yaptığı düet albümünün üzerinden 4 yıl geçmiş. Yeni de olsa, 8 parçayla 5–10 yılda bir kimseyi memnun edemezsin... o albüm kapağına rağmen. :)

Çok keyifli ama bir o kadar isyankar bir yarım saate hazırsanız aşağıdaki Spotify linkinden albümünü dinlemeye başlayın. Pişman olmayacaksınız.

Sevgiler, ayk