Bu albüm için soru şu olmalı, vibrofon seviyor musunuz, sevmiyor musunuz? Bu sorunun temelinde genç Japon müzisyen Sae Hashimoto var. Zorn albümde bu genç müzisyeni ön plana çıkartmış hatta albümü üzerine kurmuş dersek yanlış olmayacaktır. Albümün açılış parçası olan "Naked Lunch" bu durumu anlamak için yeterli ipucunu gösteriyor. Zorn albümde iki farklı müzisyen grubunu kullanmış diyebiliriz.
Jack Quartet albümde tamamen alt yapıları oluşturuyor. Jay Campbell Cello. Stephen Gosling Piyano. Chris Otto Keman. John Pickford Richards: Viyola ve Austin Wulliman: Kemandan oluşan Jack Quartet'in sağladığı alt yapı üzerine Shanir Ezra Blumenkranz bas ve Tyshawn Sorey davullar bambaşka bir katman oluştururken dediğim gibi parlayan yıldız ise Sae Hashimoto.
Bunu bir kenara bırakalım. Albümün tanıtımında şöyle bir yazı vardı;
Luis Bunuel'in sürrealizminden ve William Burroughs'un psikotropik hayal dünyasından ilham alan yeni Zorn albümü
Bu aslında harika bir kompozisyon olan "Obscure Objects of Desire - a study in frustration for Luis Buñuel — In Memoriam" şarkısını anlatıyor. Tam adı ile "That Obscure Object of Desire" aslında 1977 yılı yapımı Fransız İspanyol ortak yapımı bir komedi drama filmi ve Luis Buñuel tarafından yönetilmiş. Film aslında tarihli 1898 yılında yayınlanan "The Woman and the Puppet" romanına dayanıyor. Roman Pierre Louys tarafından kaleme alınmış. Bu film Bunuel vefat etmeden önce yönettiği veya yönetmeye çalıştığı son film. Yönetmeye çalıştığı derken 70'lerde Bunuel ilginç kişiliğinden dolayı kendi ruh dünyasında çalkantılı günler yaşar. Bu noktada bazı sıkıntılar yaşanmış yazılıp çizilene göre..
Albüm son derece farklı kompozisyonlara sahip. cazdan modern klasiğe uzanan komplike yapı Zorn albümlerinde görmeye şaşırmadığımız türden ancak "The Exterminating Angel" yani albümün son parçası üzerinde düşünülmeyi ciddi anlamada hak ediyor. Zorn'un belki de son yıllardaki en ilginç kompozisyonu ve ben çok beğendim. Meraklıların da çok beğeneceğine eminim..
Yorumlar
Yorum Gönder