Tears For Fears - Everybody Loves A Happy Ending
Geçen gün "Donnie Darko"yu uzun zaman sonra tekrar izlerken anımsayamadığım onca sahnenin yanı sıra filme can veren şarkı da aklımdan tamamen uçmuş gitmiş. Şarkının sahibi Tears For Fears'e saygı ve sevgimden ötürü bir yazı yazma zorunluluğu hissettim. Grubun biraz biyografisinden, biraz son albümden, biraz da "biz gençken" kıvamında şundan bundan bahsedeceğim...
80'li yıllarda pop müzik dinleyen herkesin karışık kasetinde Tears For Fears grubu olmalıydı. E benim de doğal olarak vardı, bakınız aşağıdaki foto. Lise yıllarımda Kadıköy Opera pasajından (hatta L'Opera) doldurttuğum kasetlerde "Shout", "Everybody Wants To Rule The World" ve "Pale Shelter" gibi hit parçalar olmazsa olmazların arasındaydı.
1981 yılında Roland Orzabal ve Curt Smith adlı iki arkadaşın kurduğu İngiliz pop/rock grubu Tears For Fears 80'li yıllarda (81–89) bir düzine başarılı single çıkarıp ticari ve müzikal anlamda üç tane önemli albüme imza attı. Her iki grup üyesinin üst düzey vokal becerisi ve lead vokallerin parçadan parçaya değişebilme ayrıcalığı her gruba bahşedilmeyen bir zenginlikti. Ama Tears For Fears müziğini daima ilginç ve heyecanlı kılan sadece notalar değildi. Şarkı sözleri de kayda değerdi. Özellikle ilk iki albümde Orzabal ve Smith'in "sıkıntılı" aile yaşamlarının konu edilmesi "vay be" dedirten cinstendi. Bakınız, "Suffer The Children", "Pale Shelter" ve "Shout" gibi parçalar. Gerçek hayattan esinlenen bu güfteleri bir de cazip ve satılabilir bir müzik biçimde sunulmuş olması da kanımca oldukça "özel" bir başarıydı.
The Hurting (1983), Songs From The Big Chair (1985) ve The Seeds Of Love (1989) adlı platin ödüllü albümler B.Britanya ve Avrupa'da, sonrasında da ABD'de büyük sükse yaptı. Grup sadece bu 3 çalışmayla toplam 30 milyona yakın bir albüm satışına ulaştı.
Ancak bundan sonrası "The Matrix" filmindeki kahinin dediği gibi "Everything That Has A Beginning Has An End" misaline uygun olarak cereyan etti. 1991 yılında, "The Seeds Of Love" turnesinden hemen sonra, Orzabal ve Smith'in arkadaşlıkları bozuldu. Aralarındaki sorunları gideremeyen ikilinin bir de menajeri dolandırıcılık yaptığı tespit edilince ayrılık artık resmileşmiş oldu.
Grubun isim hakkını muhafaza eden Roland "Raoul" Orzabal, Tears For Fears adıyla 1993'te "Elemental" ve 1995'te "Raoul and the Kings of Spain" albümlerini hazırlayıp yayınlamış olsa da o eski başarılar artık mumla aranır oldu.
2000 yılında her iki tarafın coşkulu isteğiyle tekrar birleşen grup "ya biz niye ayrılmıştık" dercesine yepyeni bir albüm hazırlığına girişti. 6 aydan kısa bir sürede tam tamına 14 parça hazırlandı. Müzik dünyası ve hayranlar yeni bir Tears For Fears stüdyo albümü için geri sayıma başlamıştı.
Albüm şarkı yazım ve kayıt aşamasındayken ilginç bir gelişme yaşandı. Grubu dolaylı da olsa tekrar popüler gündeme oturtacak bir "Donnie Darko Pazarlama Planı" devreye girdi.
2001 yılında Jack Gyllenhaal'un başrol oynadığı "Donnie Darko" vizyona girer girmez film kadar o şarkı da konuşulmaya başlandı. Amerikalı şarkıcı Gary Jules'un depresif ve kasvetli filme uygun "Mad World" parçası filme çok yakışmış ve onunla adeta özdeşleşmişti. Bu şarkı konuşuldukça şarkının orijinal yorumcuları Tears For Fears de konuşulur oldu. Yapım aşamasındaki albüm için güzel bir PR çalışması oldu diyebiliriz.
Satırlarımın başında "son albüm" demiştim ya. Hani öyle kısa bir süreden bahsetmiyordum aslında. RCA etiketiyle çıkan "Everybody Loves A Happy Ending" tam 13 yıl önce, 2004 yılında piyasaya çıktı. Tears For Fears'in altıncı ve şu ana kadar yaptığı son stüdyo albümü olarak kayıtlara geçti. Bir hayli vakit geçmiş üzerinden, ama meraklanmayın, hala birlikteler :).
Albümü ben de dinlememiştim 3 hafta öncesine kadar. Çok severek dinlediğimi belirtmeliyim. İlk şarkının başlamasıyla birlikte grubun Beatles tutkusunun birçok şarkıya "bulaştığını" görüyor olmak albümü daha fazla sevmemi sağladı. Bu bulaşıcılığı en iyi örnekleyecek parçalar; Roland vokalli "Everybody Loves A Happy Ending" ve "Tangerine Dream", Curt vokalli "Size Of Sorrow". Buram buram Fab Four.
"Everybody Loves A Happy Ending" albümü sound ve prodüksiyon olarak olgun ve aklı başında bir kitleye hitap eden, kesinlikle ana akım pop müzik veya pop/rock çizgisinde olmayan bir çalışma. Oldukça profesyonelce üstesinden gelinmiş şarkı düzenlemeleri ve enstrüman tercihleri dinleyicinin ilgisini hep ayakta tutabiliyor. Smith ve Orzabal'ın olağanüstü vokal uyumu kariyerlerinin ilk yıllarına bir selam çakıyor adeta.
12 parça ve 54 dakikalık playlistte hiçbir şarkıya "album filler" misyonu yüklenmemiş, bu nedenle baştan sona şarkı atlamadan dinlemesi çok keyifli bir albüm. Ama yine de bazı şarkıları öne çıkartmam gerekirse "Everybody Loves A Happy Ending", "Closest Thing To Heaven", "Call Me Mellow", "Sizes Of Tomorrow" ve "Quiet Ones" derim.
Albüm formatıyla ilgili de kısa bir not. Albümü sadece CD ve dijital formatlarda edinme şansınız var. Plağı basılmamış (maalesef).
Son olarak; Tears For Fears şu aralar Daryl Hall & John Oates'la birlikte Kuzey Amerika turnesindeler. Hayranlarıyla buluşmaya devam eden ikilinin yeni albüm hazırlıklarının sürdüğü yazılıp çiziliyor. Bekleyelim, görelim.
R&B, Soul ve Funk dolu günler diliyorum.
Sevgiler,
Aykut Öğer
Yorumlar
Yorum Gönder