Michael Formanek, 1958 yılında doğan Amerikalı bir müzisyen. Bas üzerine uzmanlaşan müzisyeni bir çok önemli projede görebilmek mümkün. Her ne kadar California doğumlu olsa da, onu New York caz scene (bunun Türkçesi nedir ya) içerisinde görüyoruz. 1980'lerde başta Freddie Hubbard olmak üzere, Joe Henderson, Dave Liebman, Fred Hersch gibi isimlerle çalışan Michael Formanek 90'lardfa kendi topluluklarını kurar ve çalışmalarına devam eder. Özellikle Tim Berne ile yaptığı çalışmalar meşhurdur. Tim Berne, Stereo Mecmuası'nda çok sık olmasa da yer verdiğimiz bir isim ama ben şahsi olarak nmüziği ile bayağı yakından ilgileniyorum. Ayrıntılı bilgiler için örneğin Tim Berne, Jim Black, Nels Cline ortak yapımı "The Veil" albümünün incelemesine bir bakış atabilirsiniz.
Neyse 90'larda Formanek, Berne ve Hirshfield ile bir üçlü kurar ve "Loose Cannon" albümünü kaydeder. Arkasından Michael Formanek toplulukları kalabalıklaşır. Zaman zaman yedili ve daha kalabalık formasyonlarda kayıtlar yapar. 2000'li yıllarda da Michael Formanek ve Tim Berne çalışmaları devam eder. Bunun yanında Jane Ira Bloom, Uri Caine, James Emery, Lee Konitz, Kevin Mahogany, the Mingus Big Band, the New York Jazz Collective, Daniel Schnyder ve Jack Walrath gibi önemli isimlerle çalışmalarına devam eden Formanek bu sıralar Peabody Jazz Orchestra'nın başında.
Gelelim Small Places albümüne. Bu albümde Michael Formanek'e sağlam bir kadro eşlik ediyor. Tim Berne tabii ki alto saksafonda. Craig Taborn piyano. Gerald Cleaver ise davulda. Albüm şu şarkılardan oluşuyor.
-Small Places
-Pong
-Parting Ways
-Rising Tensions And Awesome Light
-Slightly Off Axis
-Seeds And Birdman
-Wobble And Spill
-Soft Reality
Albüm Michael Formanek’in “The Rub and Spare Change” albümünün devamı. Bu albüm müzisyenin topluluk lideri olarak ECM ile ilk çalışmasıydı ve çok iyi yorumlar almıştı. Bu albümde tarz biraz daha keskin. ECM kayıtlarını meraklılar biraz daha Kuzey Avrupalı caz müziği olarak tanısalar da, ECM'in geniş kataloğunda dünyanın dört bir tarafından çok iyi örnekler var. Bana sorarsanız bu albüm de bu tanıma uyuyor. İşin içerisine Tim Berne girince, olayın emprovizasyon yönü bir adım ileriye gidiyor. Ancak bu durum klasik Berne kayıtlarındaki gibi çılgınlık boyutunda değil. Kompozisyonlar bozulmadan çok uyumlu bir performans söz konusu. Bir yanıyla melodik ama bazı anlarda yaydan fırlamış gibi sololar duymak mümkün. Kayıt müthiş başarılı, kompozisyonlar bir harika. Ancak asıl önemlisi performans ve teknik birinci sınıf. Tam anlamı ile "yeme de yanında yat" tadında bir albüm. Ben bayıldım. Albümden bölümler dinlemek için buraya tıklayabilirsiniz.
Yorumlar
Yorum Gönder