Kadın Sisyphos / Melody Gardot Bölüm II

İlk Sayfaya Ulaşmak İçin Tıklayınız

Melody Gardot’nun EP formatında olan ilk albümü olan Some Lessons, The Bedroom Sessions’ı bir yana bırakırsak başlangıç albümü sayabileceğimiz Worrisome Heart 2008 yılında piyasaya çıkmış. Bu albümü tanımlarken, son derece kişisel , tıpkı günlük yazmak , kafamda duyduklarımı kağıda dökmek gibiydi diye anlatıyor Gardot. Albümün adını Worrisome Heart (Kaygılı/Huzursuz Kalp) isimli bestesinden almasını ise o dönemdeki durumunu en iyi anlatan şarkı olmasından kaynaklandığını anlatıyor.

Worrisome Heart albümünden sonra Madeleine Peyroux, Norah Jones hatta Ella Fitzgerald ve Billie Holiday gibi caz ikonları ile karşılaştırılmasını ise, müzik yapmanın rekabet etmeye yönelik bir kavram olduğunu hiçbir zaman düşünmediğini, hiç bir müzisyenin yaptığı müziği bu anlamda analiz etmediğini, kişinin müzik yapmasının kendi içinde yeteri kadar büyük bir başkaldırı ve meydan okuma olduğuna inandığını belirterek tevazuyla karşılıyor. Tüm bu sanatçılar ile karşılaştırılmasını ise insanın doğasından kaynaklanan benzerlik bulma çabası veya mukayese duygusundan kaynaklandığını düşündüğünü, bu sanatçıların müziğinin kendisini her halükarda hem insan hem sanatçı olarak zaten yücelttiğini belirtiyor.

Bu sene piyasaya çıkan albümü My One and Only Thrill , Melody Gardot’nun müziğinin ana unsuru olan piyanonun temel olarak aynı kalmasına karşın latin müziğinden de esintiler de taşımakta. Çok sıkı bir Nina Simone ve Caetano Veloso hayranı olan Melody Gardot bu iki dev sanatçıya olan hayranlığını son albümünde son derece keyifli, fazla kaçmayan bir latin etkisini nota aralarına yerleştirerek göstermiş.

My One and Only Thrill sanatçının aşırı ve ani seslere olan duyarlılığından dolayı yine sınırlı sayıda enstrüman ve müzisyen ile gerçekleştirilmiş. Büyükannesine ithafen yorumladığı Over the Rainbow hariç albümdeki tüm şarkılar Melody Gardot’ya ait. Bir çok eleştirmenden çıkar çıkmaz olumlu eleştiriler alan albüm 3 dalda Grammy'e aday gösterilmiş.

Melody Gardot bu iki veya iki buçuk albümünün dışında bir çok caz sanatçısına vokali ile de eşlik etmiş. Bunlardan benim ilk aklıma gelen Herbie Hancock’un piyanosuna eşlik ederek yorumladığı çok güzel bir Joni Mitchell bestesi olan Edith and the Kingpin. (Youtube’da bu yorumun videosuna ulaşabilirsiniz) Bundan başka sevgili dostum Tevfik Tozkoparan’ın geçenlerde hediye ettiği eski tüfek Charlie Haden ve Quartet West yoldaşlarının Sophisticated Ladies albümünden If I’m Lucky (Joseph Myrow / Eddie Delange) yorumunu söyleyebiliriz.

Bugün 26 yaşında olan Melody Gardot’nun sesini dinlediğinizde duygusal yetkinliğini yaşıyla bağdaştıramayacağınız bir teknik akıcılıkla kullandığını fark edeceksiniz. Bu belki de bir çok insanın yaşamadığı acı tecrübelerin ruhuna yansıyan kısmı, ancak şunu da unutmamak lazım ki bir kazanın enkazından, müziğin insan yaşamıyla birleşmesi ve onu tekrar yaratması ortaya çıkmış.

Hangisini seçerseniz seçin ister Worrisome Heart ister My One and Only Thrill, koyun bir kadeh şarap (başka bir içki değil, zira Melody Gardot bir şekilde şarabın hem kalender hem aristokratlara yönelik ruhuna sahip) keyifle dinleyin. Umarım onu yerden kaldıran müzik daha uzun yıllar elini bırakmaz ve bizler de keyifle dinlemeyi sürdürürüz.

İlgilenenlere önemli not:

Müzik terapisi sanatçının yaşamında öylesine önemli bir yer kaplıyor ki kişisel sitesinin önemli bir bölümü müzik terapisi ve makrobiyotik beslenmeye ayırmış. İlgilenen okurlar sanatçının sitesinden detaylı bilgilere ulaşabilir .

Aydın Eroğlu