Amancio, Goa’lı bir anne babanın çocuğu olarak 1936 yılında Bombay, Hindistan’da doğmuş ve çocukluk ile gençliğini Goa ile Bombay arasında geçirmiştir. Gençlik yıllarında, geleceğini Hindistan’da müzikle nasıl kazanabileceği tasasına düşen ailesinin endişelerine aldırmadan, gitara başlamıştır. Kararlı adımlarla ilerleyip kısa zamanda yerel caz ve dans gruplarında çalmaya başlamıştır. Geceleri ‘Amerika’nın Sesi’ radyosundan dinlediği Jim Hall, Barney Kessell, Wes Montgomery, Paul Desmond ve John Coltrane gibi sanatçılardan ilham almıştır. Kullandığı ilk gitar üzerinde değişimler yaptığı bir bas olmuştur. Görünüşü garip olmasına karşın, sol elinin ulaşım gübü sayesinde kısa zamanda Bombay caz camiası içinde bir üne sahip olmuştur. 20li yaşlarının başında, dörtlüsü ile çalan Amancio (Hindistan’da yetişmiş en iyi caz saksafoncusu olan Braz Gonzalvez ve piyanoda Anacleto Naronha ile); Cole Porter’dan Frank Sinatra’ya hatta Beatles’a değin çalarak, söyleyerek tüm ülkede turlamaya başlamıştır. Bu arada; modern caz, Sitar-vari değişler ve Hint dokunuşundan öğeleri kaynaştıran kendi tarzı gelişmeye başlamış, biraz fadovari ritm çalışı ile neredeyse çingene hissi hakim olmaya başlamıştır.
Raj merkezi olan Simla’da bulunan restoran Davico’da çalarken gelecekte eşi olacak olan İrlandalı öğretmen Joyce ile tanışmıştır. Evlendikten kısa bir süre sonra, Amancio ve Joyce yeni doğmuş kızları Maria ile birlikte Maharaja’nın saray yavrusu otelinde (Rambagh Sarayı) yaşamaya başlamışlardır; Amancio burada caz/dans grubunu yöneten Maharani, Gayatri Devi için çalışmaya başlamıştır. Maharani ABD’ye yaptığı bir gezi sırasında Amancio’ya ilk batılı tarzındaki gitarını (yarı akustik Gibson) almıştır. 1967 yılına gelindiğinde Yeni Delhi’de yaşayan Amancio ve eşi, ikinci çocukları olan Stephano’nun rahatsızlığına tedavi bulmak amacıyla bir an önce İrlanda veya İngiltere’ye gitme kararı vermişlerdir. 1967 ilkbaharında Londra’ya gelmişlerdir. Burada Amancio hem temizlikçi, hem de müzisyen olarak Docklands Pub’ında iş bulmuştur. Daha sonra West End’deki İspanyol Klübünde gitarist olarak iş bulan Amancio’nun oğlu da iyileşmiş ve aile ilk önce South Woodford, daha sonra da Ealing’de yaşamaya başlamıştır. 1968de üçüncü çocukları olan Francesca’nın doğumundan sonra Amancio efsanevi yapımcı Denis Preston ile tanışmıştır. Eşsiz bir kabiliyet bulduğunu hemen anlayan Denis; o sırada EMI için caz, blues ve folk sanatçılarının kaydını yapmaktadır. Şimdi bu kayıtların tümü birer başyapıt olarak değerlendirilmektedir
Çok geçmeden, Amancio saksafonist Don Rendell, trompetçi Ian Carr, basist Dave Gren ve davulcu Trevor Tomkins ile eşleşmiştir. Bu birleşmeden ortaya çıkan albüm ‘Integration…introducing Amancio D’Silva’ olmuştur. Öğeler çoğunlukla anavatanın seslerini çağrıştırıyor olsa da buradaki eserler belki de Amancio’nun en düz caz girişimini yansıtmaktadır. Amancio için Ian Carr ‘melodik havası Hintli olmasına karşın akord geçişlerini çok iyi anlamakta’ demiştir. Integration’dan sonra ‘Hum Dono’ isimli bir albüm daha kaydedilmiştir. Hintçe de bunun anlamı ‘biz ikimiz’dir. Burada Joe Harriot Amancio D’Silva beşlisi bulunmakta olup, efsanevi saksafonist Joe Harriot yer almaktadır. Bu aynı zamanda Harriot’ın son albümü olmuştur. Bu arada ABD’de Integration albümü, Amancio’nun en beğendiği sanatçılar olan Jim Hall ve Kenny Burrell ile aynı seviyelerde anılmaya başlanmıştır. Hint ve caz tarzlarının birleştirildiği deneyimlerden 1972 yılında ‘Cosmic Eye’ ortaya çıkmıştır. Bu albümde birbirinden ayrı parça başlıkları bulunmamakta, flütte Alan Branscombe, tablada Kashev Sahte, kemanda John Mayer yer almaktadır. Cazdan çok daha bir avangard havası bulunmaktadır. Bundan bir süre sonra Amancio, Londra’daki Wigmore Hall’da çalmıştır ve inanılmaz teknik ve yaratıcı öğelerin buluşunu yapmakla öğülmüştür. 1971'de ‘Reflections..the romantic guitar of Amancio D’Silva’ albümü çıkmıştır. Burada; Gershwin, Ellington & Carmichael gibi klasiklerin üzerine düzenlemeler yapılmıştır.
1972 yılında Amancio’nun hem elektrik hem de akustik gitar çaldığı ve Denis Preston tarafından çıkarılan en son albümde Alan Branscombe’de bulunmaktadır. Bu albüm Amancio’yu bazı açılardan en başarılı Hint ve batılı birleşiminde sunmaktadır.Yoğun kayıtlar dışında Amancio ailesini geçindirmek için, ünlü rock müzisyenleri için özel olarak gitar düzenlemeleri de yapmıştır. Kendi kayıt ve çalma toplantıları dışında şehirdeki klüplerde geç saatlere kadar çalmıştır, daha sonra metroya yetişerek eve dönmüştür. Büyük müzisyen Amacio D'Silva 1996 yılında ölmüş ve Brighton'da gömülmüştür.
Diskografi
-Integration...introducing Amancio D’Silva (1969)
-Hum Dono (Joe Harriott ile birlikte 1969)
-Reflections...the romantic guitar of Amancio D’Silva (1971)
-Dream Sequence (1972)
-Konkan Dance (1972/74)
ayrıca
-Guy Warren: Afro Jazz (1968)
-Guy Warren: The African sounds of Guy Warren of Ghana (1972)
-Clem Alford: Mirror Image (1974)
-Los Durados, George Durado
Yorumlar
Yorum Gönder