Archie Shepp – I Know About the Life
Hat Hut Records, hatOLOGY 598 + Four For Trane – Impulse IMPD 218
“Bahar” temizliği esnasında bir yerlere girmiş ve gıyabında kayıp ilanı vermiş olduğum bu CD’ye tekrar kavuşunca hemen dinlemeye koyuldum. Ne de özlemişim... Bu CD sonrasında Four For Trane’i çağrıştırdı ve yeni olmamalarına karşın şanslarını denemek isteyenler olabilir ümidiyle birkaç satır karalamaya başladım. 2 CD’den yenisi olanından başlayalım. I Know About The Life 1981 yılında Sackville tarafından yayınlanan CD’nin 2003 yılında İsviçreli Hat Hut şirketi tarafından yayınlanan yeni basımı. Kadro: piyanoda Ken Werner, basta yurdumuzu defalarca ziyaret eden Santi Debriano ve davulda John Betsch. 80’li yıllar bazılarınca iflas etmiş olan free jazz ve avant garde’ın yerine Wynton Marsalis gibi müzisyenlerin başını çektiği “klasik” caz’ın rönesansı olarak kabul edilir. Kabul eder veya etmezsiniz Tartışmaya açıktır.
Cevaplarınızı bir posta kartı arkasına yazarak sayın Editörümüzün adresine gönderebilirsiniz. Kazananlar hiç bir şey kazanmayacaklardır. 4 parçalık CD Thelonious Monk’un hoppa ve oynak bestesi “Well You Needn’t” ile start alıyor ve ilk notalardan başlayarak dinleyiciyi çarpan şey müziğin ciddiyeti, olgunluğu, saygınlığı; burada genel anlamda “geleneğe” bir reverans yapmak üzerine anlaşmış olan 4 müzisyenin çalışması olduğu aşikar. Sakın buradan her şey bildiğimiz gibi, batı cephesinde yeni bir şey yok anlamını çıkarmayın, zira söz konusu olan bu müzisyenler olduğunda rahat durmayacakları baştan belli. Mutlaka ve durmaksızın bir kaçamak yapma yolunu arayacaklar –ve bulacaklardır. Ancak biraz olsun “progresif” sayılabilecek müziklerden kaçınan okuyucularımız bile bu 2 CD'yi rahatça ve sanırım kulakları tırmalanmadan hatta keyifle dinleyebileceklerdir. Shepp Monk’un bestesine azımsanmayacak derecede ciddi bir doz blues ekleyip ikinci bir ruh kazandırmıştır. İkinci parça Shepp’in bu CD deki tek bestesi ve bir ballad. Burada ve bir sonraki bomba, John Coltrane’in Giant Steps yorumunda icranın altına sürekli mayın döşeyen davulcu John Betsch’e dikkat. Ayrıca Santi Debriano ile uyumu da olağanüstü. Son parça yine bir Monk bestesi olan Round Midnight’ı ise hiç utanmadan bir kez daha çalıp latin havası vererek bitirirler. Maalesef sadece 43:00 dakika! Impulse! tarafından 20 Bit olarak remaster edilen 2ci CD’miz 37:00 dakikayla daha da kısa ama bunda da boş yok.
1964 yılında Rudy Van Gelder tarafından kaydedilen bu CD’de kadro daha da geniş: piyanosuz orkestrada 4 nefesli + bas ve davul var. Tenorda Archie Shepp, altoda John Tchicai, trompette Wayne Shorter’ın kardeşi Alan Shorter ve trombonda büyük usta Roswell Rudd. Aranjmanlarda Rudd’un katkılarına da dikkat çekelim. Ritim seksiyon: basta Reggie Workman ve davulda Charles Moffett. Anlaşılan Archie Shepp’in Impulse! için yaptığı bu ilk çalışmaya John Coltrane önayak olunca Shepp de teşekkür etmek istemiş ve ustanın 4 bestesine yer verip en sona bir de kendi bestesini Rufus’u eklemiş. Bu arada Coltrane’e teşekkür etmekle kalmamış, The Saint... zamanının Charles Mingus’una da selam ve hürmetlerini iletmiş. CD Syda’s Song Flute ile başlar, Mr. Syms ile devam eder, ardından Cousin Mary ve Naima. Orijinal versiyonlarında Coltrane’in tek başına üstlendiklerini 4 farklı nefesliye bu denli başarılı ve uyum içerisinde paylaştırılınca bu bestelere müthiş bir zenginlikle yepyeni bir “hava” eklenmiş ve çoğunlukla virtüozluğu önünde göz ardı edilen Coltrane’in besteciliğini de ön plana çekmiş bulunuyor. Naima’nın ana melodisinin 4 nefesli tarafından nasıl lime lime edilmesine karşın hala bir bütün olarak muhafaza edildiğine dikkatinizi çekmek isterim. Özetle bu çalışmalarıyla Archie Shepp “kuzu postu içerisindeki kurt” tanımını fazlasıyla hak ediyor. Umarım en az benim de beğendiğim kadar beğenirsiniz.
B.M
M. 9/10 K. 8/10
Yorumlar
Yorum Gönder