Akıncı, Baylan, Küçükyıldırım, Reigle- Century
AK Müzik AK 915-2 CD
Geçtiğimiz ay içerisinde Timuçin Şahin'in Bafa albümünü alırken bir de Century isimli bir albümü satın almıştım. Albümü CD çalarıma yüklediğimden küçük çaplı bir şok geçirdiğimi itiraf etmem gerekir. Zaten burada kısaca durumu yazmıştım. Albümde gitarda Şevket Akıncı, elektrik basta Demirhan Baylan, davulda Şenol Küçükyıldırım, saksafonda ise Robert Reigle çalmış. Albüm her haliyle minimal. 4 şarkıdan oluşan albümde ilk şarkı “M” Şenol Büyükyıldırım'ın davul solosu ile start alıyor. Hemde ne start almak. Robert Reigle'in saksafonla şarkıya girmesi ile ortaya tam bir kaos çıkıyor. 12 dakika süren şarkının ilk dört dakikasının ardından basın hemen ardından da gitarın ön plana çıkması ile adım adım yapı kuruluyor.
Bu arada mainstream caz müziğinde alıştığımız yapı-lardan bahsetmek tabii ki olanaksız. Ancak zaman içerisinde kulaklarınız bu tarz deneysel tarzlara alıştıkça aslında ortada bir yapı olduğunu çözmeye başlıyorsunuz. Müzisyenler belirli olmayan bir ritm hattı üzerinde zaman zaman birbirlerine yaklaşarak zaman zaman da uzaklaşarak, kendi halet-i ruhiyelerine göre sololarla, karşılıklı atışmalarla müziği icra ediyorlar. Zaman zaman Stereo Mecmuası okuyucuları tanıttığımız albümleri aldıklarında bu ne biçim albüm diye serzenişte bulunuyorlar. Tarihsel süreçte Ornette Coleman'la başlayan bu dönemi bir çırpıda defterden silmemek gerekli. Sık sık yer verdiğimiz Anthony Braxton, Archie Sheep, Don Chery, Sun Ra gibi isimleri dinlemeye başlayarak arkasından da tarzın Avrupa'lı isimlerine (özellikle İtalya'ya dikkat) göz atarak müziğin gelişimine kendi kulaklarınızla şahit olmanızı tavsiye ederim. Son zamanlarda Türk müzisyenlerde oldukça özgün, insanı mutlu eden çalışmalara imza atıyorlar ki, işte Century'de onlardan bir tanesi.
Albümün ikinci parçası Teorema kirli tonlarla, bambaşka notalarda gezinen bir şarkı. Zaman zaman tonları prog. rock hatta prog. metale doğru uzayan yapılardan bir sonraki şarkıda karanlık bir ruh haline doğru yolculuğa hazırlıyor. Son derece depresif “Sans Soleil”in ardından Pixote'da şaşırmaya devam ediyorsunuz. Albüm ise başlangıcına tezat bir şekilde sonlanıyor.
Albüm adı üstünde serbest tarzda bir çalışma. Evet ilk dinleyişte şok olmanız mümkün ama bıkmadan usanmadan türe merak saldıkça keyif alacağınızdan da eminim. Ben albümü çok beğendim. Emeği geçenlerin ellerine sağlık!
Hakan
M:9/10 K: 6/10
Yorumlar
Yorum Gönder